تعریف

NATO (North Atlantic Treaty Organization) به لاتین

 اتحادی از کشورهای مختلف جهان برای دفاع دسته جمعی و حفظ صلح و امنیت در برابر تجاوز خارجی بود که در سال ۱۹۴۹ تأسیس گردید. کشورهای امضا کننده ناتو در ابتدا عبارت بودند از ایالات متحده آمریکا، بریتانیای کبیر فرانسه کانادا، ایتالیا، بلژیک لوکزامبورگ هلند نروژ دانمارک پرتغال و ایسلند. بعداً در فوریه ١٩٥٢م کشورهای ترکیه و یونان و در ۲۳ اکتبر ۱۹۵۲م جمهوری فدرال آلمان به موجب پروتکل جداگانه به آن ملحق شدند و در نتیجه ۱۵ کشور جهان اتحادیه نیرومند دفاعی را تشکیل دادند. علت اصلی تشکیل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) مراقبت از غرب اروپا در برابر تهدید کمونیستی بود. بسیاری از افراد تصور می کردند که پس از انحلال همتای شرقی ناتو موسوم به پیمان ورشو در سال ۱۹۹۱ میلادی، ناتو نیز سرنوشت مشابهی را پیش رو خواهد داشت اما این تصور درست نبود و ائتلاف ناتو نه تنها به کار خود پایان نداد بلکه در سال ۲۰۰۴ میلادی هفت کشور کمونیستی سابق دیگر را نیز در بر گرفت این سازمان هم اکنون ٢٦ عضو دارد.