تعریف
سازمانی مسلح در تابعیت فرماندهی کل قوا و وابسته به وزارت کشور که فرمانده آن از طرف فرمانده کل قوا منصوب میشود. هدف از تشکیل نیروی انتظامی، استقرار نظم و امنیت تأمین آسایش عمومی و فردی نگهبانی و پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی در چارچوب قانون مأموریت و وظایف نیروی انتظامی بر اساس ماده 4 قانون ادغام نیروی انتظامی مشتمل بر ۲۵ بند است. بخشی از مهمترین مأموریتها و وظایف نیروی انتظامی عبارتند از:
الف - تأمين امنيت عمومی شهرها و حفاظت از امنیت روستاها و مناطق دورافتاده کشور.
ب مبارزه با عوامل بزهکار جرم و ناامنی در جامعه
ج - تأمین امور انتظامی دستگاه عظیم اداری کشور.
د - ه - نظم و هدایت امور ترافیک جاده ای به عنوان شریانهای حیاتی اقتصاد و ارتباطات کشور.
مبارزه با قاچاق و مصرف مواد مخدر به عنوان ریشه دارترین توطئه فرهنگی - اجتماعی
و - انتظام بخشیدن به امور ترافیک و حمل و نقل شهری
ز - حفاظت از مرزها در قالب پاسگاهها و پادگانهای مرزی
ح - انجام امور اجرایی مربوط به اتباع کشورهای خارجی در بعد انتظامی و کنترل عملکرد آنان در داخل کشور
ط - عهده دار بودن امور انتظامی زندانها و دار التأديبها و همچنین ضابط بودن برای قوه قضاییه و مراجع اعمال قانون و حاکمیت آن در سراسر کشور ی - همکاری با شبکه جهانی پلیس اینترپول در راستای اهداف این سازمان بین المللی در خصوص شناسایی و استرداد مجرمین بین المللی طبق توافق نامه ها و کنوانسیونهای بین المللیپس از قبول قطعنامه ۵۹۸ مسأله ادغام نیروهای انتظامی مطرح و پس از بحث و بررسیهای فراوان قانون ادغام نیروی انتظامی شامل ۱۱ ماده و ۱۰ تبصره در ۲۷ تیر ماه ۱۳۶۹ از تصویب مجلس گذشت و به تأیید شورای نگهبان رسید. پس از گذشت ۶ ماه ادغام نیروی انتظامی سابق آغاز شد قبل از طرح ادغام، نیروهای انتظامی شامل شهربانی ژاندارمری کمیته انقلاب اسلامی پلیس قضایی بود و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در ۱۲ فروردین ۱۳۷۰ با تأیید فرماندهی کل قوا به منصه ظهور رسید. بر اساس ماده این قانون وزارت کشور موظف گردید نیروهای انتظامی موجود آن زمانی شهربانی، کمیته و ژاندارمری را حداکثر ظرف مدت یک سال ادغام نماید و سازمانی تحت عنوان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران تشکیل دهد.
- رستمی، م، (1386)، فرهنگ واژه های نظامی، تهران، ایران سبز.
