آبهای
محدود بین خط قاعده و فاصله تعيين شده بین المللی بر مبنای حقوق بین المللی
کشورهای ساحلی نسبت به این آبها و کف و منابع زیر زمینی و فضای آن حق حاکمیت
دارند. اختلاف آبهای داخلی و ساحلی در این است که عبور بی ضرر کشتیها از آبهای
ساحلی امکان پذیر است در حالی که در آبهای داخلی مجاز نیست ضمناً هواپیماهای
بیگانه از مزایای عبور بی ضرر در فضای آبهای داخلی و ساحلی برخوردار نیستند. حد
قانونی بین المللی آبهای ساحلی ۳ مایل دریایی است هر مایل ۱۸۵۲ متر است. حد سه
مایل را مبتنی بر نظریه تیررس توپها بینکر شونک نویسنده و حقوقدان هلندی در قرن
هجدهم برای تعیین آبهای ساحلی ارائه نمود. حد آبهای ساحلی در طول تاریخ تغییراتی
نموده و امروز در بعضی از کشورها به ۲۰۰ مایل رسیده است. برای سوئد و نروژ ۴ مایل
، برای پرتغال ۶ مایل، برای شوروی چین کمونیست ایران و عربستان ۱۲ مایل است.
منابع
رستمی، م، (1386)، فرهنگ واژه های نظامی، تهران، ایران سبز.