تعریف
به لاتین division
الف لشکریگان تاکتیکی است که مسئولیت اداری داخلی خود را نیز بعهده دارد و در رده یگانی پایین تر از سپاه
و بالاتر از تیپ یا هنگ می باشد. مبنای لشکرها تقریبا ثابت است. کلیه آنها از ۶ قرارگاه عمده سه قرارگاه تیپ یک قرارگاه توپخانه ،لشکری یک قرارگاه فرماندهی پشتیبانی لشکر یک قرارگاه (لشکر) و تعدادی قرارگاه جزء تشکیل یافته است که این قرارگاهها برای انجام اعمال فرماندهی و انجام پشتیبانی رزمی و پشتیبانی خدمات رزمی و اداره گروهانهای مانوری سازمان داده شده اند. ب لشکرها از نظر فرماندهی و ستاد ساختار رزمی و پشتیبانی تقریبا ثابتی دارند و به آن، تعدادی گردان رزمی پیاده هوا برد پیاده مکانیزه تانک بتعداد و نوع مشخصی اختصاص داده می شود که بتواند مأموریت محوله را انجام دهد. ده مثلا با مأمور کرد ردن گردانهای پیاده تانک (زرهی)، پیاده مکانیزه و هوا برد لشکرهای
پیاده زرهی پیاده مکانیزه و هوا برد بوجود می آید.
در خلال جنگ تحمیلی ارتش جمهوری اسلامی ایران با تشکیل لشکرهای سبک متشکل از ۵ قرارگاه عمده (۲) قرارگاه تیپ اقرارگاه توپخانه لشکری اقرارگاه فرماندهی پشتیبانی لشکر اقرارگاه لشکر و افزودن یک قرارگاه تیپ به تعدادی از لشکرها (۷) قرارگاه عمده جنگ را تجربه نموده
است. با توجه به سوابق تاریخی موجود عنوان لشکر از مدتها پیش وجود داشته است ولی لشکرهای اولیه در حقیقت مجموعه ای از گروههای رزمنده بودند که اکثر آنها را گروههای پیاده تشکیل می داد. طرح ریزی و ایجاد سازمانی مانند لشکرهای امروزی از اوایل سال ۱۹۱۷ آغاز شده و تشکیل ستاد کوچکی برای دریافت فرامین رده بالا و هدایت یک لشکر به عنوان یک یگان رزمنده پیشنهاد گردید.
- رستمی، م، (1386)، فرهنگ واژه های نظامی، تهران، ایران سبز.
