ایجاد یک نوع شناسی از عملیات سایبری دشوار است. تشخیص دسته‌های معنی‌دار و مجزا که از ناحیه‌ای به منطقه دیگر جریان ندارند، ممکن است با توجه به ماهیت فناوری غیرممکن باشد. نوع شناسی مورد حمایت در اینجا تلاش می کند تا مرزهای متمایز را ارائه دهد که بعدا تفاوت های استراتژی و خط مشی را بر اساس شدت و وخامت هر حمله سایبری امکان پذیر کند. در پایین ترین حد این طیف، خرابکاری سایبری وجود دارد، این نوع فعالیت برای ایجاد آسیب طراحی نشده است، بلکه برای آزاردهندگی طراحی شده است. به عنوان مثال، این نوع اقدام ممکن است مستلزم تغییر یک وب سایت برای درج متن یا بیانیه دیگری باشد که توسط صاحبان آن سایت تأیید نشده است. در چارچوبی که در اینجا بیان شد، این بیانیه سیاسی است تا یک هکر منحصر به فرد جالب. با حرکت به سمت بالای این طیف، جاسوسی سایبری قرار دارد که بیانگر استفاده از قابلیت های الکترونیکی برای جمع آوری اطلاعات از یک هدف خواهد بود. این مرحله در طیف، بسط فعالیت هایی است که بازیگران درون سیستم روزانه درگیر آن هستند. جاسوسی سایبری به سادگی از یک ابزار جدید برای دسترسی به انواع مختلف داده استفاده می کند که قبلاً در دسترس نبوده است. دلیل اینکه جاسوسی سایبری تا این حد در پایین طیف قرار میگیرد این است که یک فعالیت پذیرفته شده و قابل درک در سیستم بین المللی است. سطح بعدی نوع شناسی، جرایم سایبری است. در حالی که این فعالیت ممکن است مستقیماً بر یک دولت خاص متمرکز نباشد، می تواند بازیگران عمومی و خصوصی در داخل سیستم را هدف قرار دهد. تعریف جرایم سایبری استفاده از قابلیت های الکترونیکی برای درگیر شدن در فعالیت های مجرمانه توسط یک بازیگر برای کسب سود است، چیزی که جرایم سایبری را از سایر فعالیت های سایبری متمایز می کند انگیزه سود است. بیشتر ابزارها برای سه عنصر قبلی استفاده از ویروس‌ها یا بدافزارها خواهد بود که به راحتی ایجاد یا نوشته می‌شوند تا آسیب‌پذیری‌ها را برای شبکه‌ها یا کاربران شخصی باز کنند (چابینسکی، 2010). ویروس هایی که در سراسر اینترنت منتشر شده اند دارای انگیزه های مجرمانه و جاسوسی هستند زیرا در دفاع ضعف ایجاد می کنند و اجازه می دهند اطلاعات خارج از کنترل کاربر منتقل شود
- kremer, J.F. Müller, B. Cyberspace and International Relations: Theory, Prospects and Challenges. University of Bonn.Springer Berlin Heidelberg, 2013.
