تعریف
traverseبه لاتین
اصطلاحی در نقشه برداری در نقشه برداری یک سری خطوط مستقیم است که از یک نقطه به نقطه دیگر امتداد می‌یابد و مسافات و زوایای آنها دقیقاً اندازه گیری می شود. پیمایش معمولی‌ترین و مناسب‌ترین روش نقشه برداری است. سایر روش‌های نقشه برداری عبارتنداز: مثلث بندی، ترفیع فصل مشترک منظور از پیمایش تعیین موقعیت نسبی نقاط نسبت به یکدیگر در یک شبکه بندی عمومی است بنابراین نقشه برداری از یک نقطه باطول وعرض وارتفاع معلوم و باداشتن گرا از یک نقطه تا نقطه دیگری که قابل دید باشد شروع شده و با اتصال این نقطه به نقاط کمکی در مسیر و سپس به نقاط وتأسیسات یگان مربوط و در نهایت به نقطه اولیه و یا یک نقطه معلوم دیگر ختم می‌گردد. نقاط کمکی را ایستگاه پیمایش و خطوط را ساق‌های پیمایش می‌نامند انواع مختلف پیمایش مشتمل بر پیمایش باز پیمایش بسته و پیمایش سمتی می‌گردد- رستمی، م، (1386)، فرهنگ واژه های نظامی، تهران، ایران سبز.
ارسال دیدگاه